مطالبەی قومی بە خطرناکی حملە خارجی

چندی پیش مطلبی ازجناب دکتر علی حاجی قاسمی  در وب سایت ایران امروز منتشر شد . من با بخشی از نظرات ایشان مخالف بودم و کامنتی  در همان صفحە گذاشتم و اقای حاجی قاسمی هم زحمت جواب را متقبل شدە بودند. در زیر هر دو مطلب را میتوانید بخوانید.  کل مطلب  در این ادرس موجود است

http://politic.iran-emrooz.net/index.php?/politic/more/36032/

بنظر میرسد نوشتە اقای حاجی قاسمی ، در مورد چرائی رای دادن اقای خاتمی گمانەزنی خوبی است وبرخورداراز استدلالهای منطقی والبتە تقریبن بیان شدە ازجانب اقای خاتمی درتوضیح کوتاهی کە دروب سایت شخصیش و قبل از ان دریک مصاحبە کوتاه و مختصرازوی کەدر یکی از صفحات فیسبوک اشنایان ایشان منتشر شد. با این تفاوت کەاقای حاجی قاسمی انها رابخوبی دستە بندی و حدومرز، توقعها، چشمداشتها وتاثیرهای احتمالی راانها را از دید خود توضیح دادە اند

امااین همە ی موضوع نیست.اقای حاجی قاسمی در بند چهارم چنین گمانە زنی میکنند. ازمتن:چهارم، تهدید مداخله خارجی و یا فعال شدن گروه هایی که با طرح و پیشبرد دستور کار غیراصلاحی و رادیکال، مثلا با تشدید مطالبات قومی، امنیت عمومی را مورد تهدید قرار می دهند و جامعه را به وضعیتی بحرانی تر و نامشخص تر سوق می دهند با رویه اصلاح طلبانه منافات دارد.” پ.ن.قول و این سخن اقای خاتمی است:…. برای دفع مخاطرات و تهدیدهای درونی و بیرونی اقدام کرده ام.. ” پ.ن. قول
فکر نکنم کە تفسیر اقای حاجی قاسمی استناد بە این گفتەهای اقای خاتمی باشد. مطمئنن ایشان مستندات دیگری برای گمانە زنی خود دارند. می توان ‘قوم’ را بە نوعی مرتبط با ‘درون’ کشوردانست اما بعید است کە کسی ”تهدید ” را ”مطالبە” تفسیر کند
اگرایشان بە تفسیر این سخنان اقای خاتمی نشستەاند، لازم است کە توجە فرمایند اقای خاتمی یا هرکس دیگری با توجە بە مشاهدات عینی وبا مطالعە موارد مشابە ، مسائل را میسنجند و قضاوت میکند. در صورت حملە خارجی کە ارزومندم هرگز بە وقوع نپیوندت، مورد عراق بە ایران شبیە است کە مورد حملە خارجی قرار گرفت. اگر اقای خاتمی، بە شنیدن اخبار علاقەمند بودە اند، مطمئنن میدانند کە اغتشاشات و ناامنی و انچە در عراق تولید نگرانی کرد، گویا وبیانگر مطالبات قومی نبود بلکە حکایت از اختلافات مذهبی داشت
تنها کردها قومی دیگری بودند و این باعث مشکل حادی نگردید، بلکە در بسیاری از جهات دیگران را هم یاری رساند
اقای حاجی قاسمی چە تعریفی از مطالبات قومی دارند، انها را برمیتابند یا نە؟ من علاقە مند بە ان نیستم. اما واضح است کە لزومن مطالبات قومی مترادف با تجزیە طلبی نیست همچنانکە هر وحدت خواهی هم فاشیست نیست. اموزش بە زبان مادری یا حق برخورادری از اداب و سنن قومی، یک مطالبە قومی است و این مطالبە قومی میتواند تا استقلال طلبی هم گسترش یابد کە نتنها جرم نیست، بلکە طبق اسناد اعلامیە جهانی حقوق بشر و پروتوکلهای الحاقی حق هر ملتی است
مشخص است کە وحدت خواهی و همزیستی ملتها هم بە ارادە خودانها بستگی دارد. اما اقای حاجی قاسمی نگرانی اقای خاتمی را مطالبات قومی کە درقانون اساسی ولایت فقیە هم بدان با همین نام ‘مطالبات قومی’ اشارە شدە است وبر قانونی بودن ان صحە گذاشتە است، می نامند. این جای تردید است
بحث من در این پاسخ ناظر برپرداختن بە حقوق ملیتهای ایرانی نیست و اعتقاد هم ندارم کە کسی از دیگری چە خاتمی باشد یا حاجی قاسمی، حقوق بدهی خود را بخواهد، کە از ان برخوردار است مگر از وی غصب شدە باشد و هیچ غصبی هم ابدی نیست
سوال اینست کە گمانە زنی و سخن گفتن از ”نگرانیهای” کسی کە اینروزها بعلت رای دادن با رنجش وسیع دوستارانش روبروست، و روزی معمار تمدنهایش میپنداشتند وامروز وی را چنان نگران ‘مطالبات قومی” هم میهنانش معرفی کنیم و تهدید ‘طرح مطالبات قومی’ را ازنظر ایشان بسان هجوم بیگانگان نشان دهیم، منصفانە است؟ اقای خاتمی در دو توضیح کوتاهی کە نشر یافت بە خطرحملەخارجی اشارەکوتاهی کردەبودند. شکی نیست کەازاین بابت بسیارنگرانندواین نگرانی بجا و واقعبینانەاست. امااقای حاجی قاسمی موضوع ‘مطالبات قومی’را از کجا واردمقولە نگرانیهای احتمالی اقای خاتمی کردەاند، با تمام احترامی کە برایش قائلم، کارغیر حرفەای و سخن خود را بزبان دیگری گفتنش میدانم.
آقای خاتمی بعلل فراوان برای من قابل احترام و از دوم خرداد ٧٦ نظراتش را دنبال کردەام. چە درپس اندیشەهایش نهان کردە برای من نە مهم است ونە مشخص. من و علاقمندان او ازاظهارات علنی و نوشتەهایش ، اندیشەاش را میخوانیم و این منطقی جا افتادە است، تقریبن. اما در اظهارات علنی و نوشتەها وسخنرانیهایش من سراغ ندارم کە ایشون از”مطالبات قومی” ابراز نگرانی کردە باشند و تازە این نگرانی رابسان ”حملە خارجی” کە جان هزاران نفر از هم میهنان را میگیرد، دهشتناک و رعب اور بداند. انتظاراست کە اقای حاجی قاسمی در این مورد توضیح دهند تا روشن شود، مردی کە درایران محبوب است ودر استان کردستان درصد رایشان بسیار بالا و حتا درسقزبا استناد بە درصد رای دهندەگانش محبوبتراززادگاهش، چە در پس زبان شیرینش نهان است و چە نگرانی پشت گفتگوی تمدنهایش وجود دارد کە بروزنمیدهد ودیگران در گمانە زنی مطرحش میکنند
برای یک تحلیل گر بدون دردست داشتن مستندات یا در اختیار بودن شواهد قابل لمس، بدینسان سخن گفتن از نگرانیهای کس دیگری کە درصحنە سیاسی و اجتماعی فعال است و بە روشنی سخنانش را بیان کردە، شایستە نیست. شاید اقای حآجی قاسمی در این بخش دچارخطا در کاربرد وانتخاب کلمات شدەاند، کە برای من قابل درک است. وا گرنە؛ این سخن تفکری  تراوش  شدە از ذهنهای اسیر دردوران استبداد کلاسیک و مخالف صریح منشوراعلامیە جهانی حقوق بشر وتمام اصول دمکراتیک است. بحث بر سر چنین اندیشیدن اقای حاجی قاسمی نیست. این موضوعی است کە بە خودشون مربوطە و کسی قصد تحمیل قوانین وسنن اولیە ی زیست مسالمت امیز ملتها را بە وی ندارد. ولی تیر خود را بنام کسی دیگر شلیک کردن، اندیشە و نگرانی خود را بجای کسی دیگری کەدرعرصەسیاسی فعال است ولی مجال سخن گفتن را بعلل روشن ندارد،قالب کردن، بی انصافی است
ارادتمند معروف عثمانی

______________________________________________________

دکتر علی حاجی قاسمی در جواب این کامنت چنین فرمودەاند

از دوستان عزیزی که به نقد مطلب بنده نشستند و جنبه های ضعیف و مهم آن را برشمردند سپاسگزارم چون قصد من هم دامن زدن به بحث بود. به نظرم نظرات اصلاحی شما را حوانندگان خوانده اند و نیازی به تکرار آن ها از جانب من نیست، اما من هم به سهم حود از آنها درس گرفته ام. تنها در یک مورد نیاز به توضیح می بینم، آنجاییکه نویسنده عزیز آقای عثمانی در باره نگاه بنده به مطالبات قومی ابهاماتی را ملاحظه کردند که بیشتر ناشی از سوء تفاهم و حتما ضعف بنده در طرح مسئله بود. اگر آقای عثمانی مطالبات قومی را در حد «آموزش بە زبان مادری یا حق برخورداری از اداب و سنن قومی» می دانند که باید عرض کنم که این نویسنده این حق را آنچنان محرز دانسته ام که نیازی به بازگو کردن آن ندیده‌ام. بنظرم مطالبات گروه های مختلف قومی در ایران از این موارد بالاتر است و البته مبنای تفکر من هم تعاریف لنینیستی از حقوق ملل نیست که اگر او و پیروانش یه حقوق ملل باور داشتند در هفتاد سال زمامداری بر اتحاد شوروی به نابودی فرهنگ و آزادی ملل یا اقوام گوناگون اقدام نمی کردند بلکه برای من حقوق ملل در چارچوب حقوق شهروندی یا حقوق بشر تعریف می شود که بر مبنای آن انسان ها (و به طبع آن مجموعه انسان ها در قالب قوم، ملت، طبقه اجتماعی، گروه های جنسی و غیره) نه تنها از حق کامل در برخورداری از تکلم و آموزش به ربان مادری یا برخورداری از آداب و سنن فومی که حتی از حقوق کامل در کنترل بر بودجه عمومی و نحوه اداره کشور منطقه، شهر و روستای خود برخوردارند. این تعریف از حقوق شهروندی بسیار فراگیرتر و گسترده تر از آن چیزی است که ما در اوان سیاسی شدن آن را آموحته بودیم
حرکت از حقوق شهروندی پایه شکل گیری نظام های دموکراتیک بوده است که بخصوص پس از جنگ جهانی دوم توماس مارشال انگلیسی به آنها پرداخت و از سوی بسیاری از سیاستمداران لیبرال و سوسیال دموکرات و حتی چپ های اروپایی مورد استفاده قرار گرفت. آنچه اما در نوشته بنده به عنوان نگرانی مطرح شد که البته الزاما تفسیر گفته های آقای حاتمی نبود بلکه نقد من به مانور آقای خاتمی بود. استراتژی برخی قدرت های خارجی بویژه اسرائیل بود که به دلیل دشمنی با حکومت ایران درست در بحبوحه کشمکش اخیر بر سر مسئله هسته ای فعال شدن برخی گروه ها که نه سابقه ای دارند و نه در اقکار عمومی مردم مناطق مختلف ایران پایگاهی دارند را برجسته کرده اند. نگرانی بنده از افزایش مطالبات قومی نیست بلکه از این است که مطالبات قومی به استراتژی قدرت های خارجی در دامن زدن به اختلافات قومی در ایران آلوده شود. این اقدامات البته بر کردستان ایران تاثیری نداشته است. صاحبنظران، احزاب و گروه های باسابقه در کردستان ایران به دلیل سابقه مبارزات طولانی، پختگی و آگاهی به اغراض بیگانگان هیچکدام در چنین دامی نیفتادند و با مرزبندی قاطع خود با دستور کار پنهان بازیگران منطقه ای و بین المللی، بار دیگر وفای خود را به عهد و پیمان با دیگر شهروندان ایرانی نشان دادند و از این حیث درسی تاریخی را به جامعه سیاسی ایران دادند
سحن را کوتاه کنم به این امید که در آینده فرصتی شود تا بیشتر و به طور اختصاصی به موضوع مطالبات قومی در چارچوب حقوق شهروندی بپردازم که گفتنی در این باره زیاد داریم
با احترام علی حاجی قاسمی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

کل مطلب اقای حاجی قاسمی در وب سایت صبح امروز؛

http://politic.iran-emrooz.net/index.php?/politic/more/36032/

”بحرانهای پیش رو در سال ٩١”

!زود پز بدون سوت هم منفجر می‌شود

وزنەای برای تغییر و دریچەای برای اعتراض

معروف عثمانی

”تحـــــریم انتخــــــــابات” سنـــتی لــــوث شــدە یا تاکتیکی درحال گسترش”

همین بخش -١ ؛ حاوی مطالبی درمورددلایل انتخاب واستمرار’پروسە انتخابات’ درنظام ج.ا.ایران و تبعات و چالشهای پیش روی انست.                                                                                                                                                                                                                          بخش -٢ ؛حاوی دیدگاههای اپوزسیون نسبت بە ”پروسە انتخابات” استفادە ازتاکتیک   ’تحریم’   بە منظور مشروعیت زدائی از حاکمیت و دلایل ناکامیهای این تاکتیک و’انتخابات روزنە مناسب برای سازماندهی مخالفتهاست، نە موقعیتی برای فرصت سوزی’

. انتخابات درجمهوری اسلامی از معیارهای اولیە استانداردهای جهانی ”انتخابات”(١) برخوردار نیست و قوانین ناظربرانتخابات براساس شرایط ومعیاهای قوانین دمکراتیک و استانداردهای جهانی انتخابات تنظیم نشدەاند بنابر این هر نوع انتخاباتی بدون احتساب درصد شرکت کنندەگان دران، باملاک قراردادن حقوق مدنی و سیاسی افراد طبق میثاقهای جهانی حقوق مدنی وسیاسی و ‘استانداردهای جهانی انتخابات’ ازمشروعیت قانونی برخوردار نیست. با وجود این ٣٣ سال است کە در جمهوری اسلامی انواع مختلف انتخابات با کیفیتهای متفاوت برگزارمیشود و استقبال مردم ازانها نیزمتفاوت بودە است. گاهی درصد رای دهندگان چنان بالا بودە کە باعث تعجب بسیاری از ناظران گشتە است و زمانی مردم بە تحریمی تقریبن گستردە روی اوردەاند. ولی نکتەای  حائز اهمیت اینست کە تحریم انتخابات برای جمهوری اسلامی چالشی ایجاد نکردە هیچ، مشروعیت سیاسی نظام را کە تحریمیون نشانە گرفتەاند، هم نخراشیدە است.  بر عکس زمانی کە درصد زیادی ازمردم از انتخابات استقبال کردەاند جمهوری اسلامی با مشکلات عدیدەای روبرو بودە است. برای مثال انتخابات ریاست جمهوری   درسال ١٣٨٨ بشدت مشروعیت نظام را ترک داد و چنان اسیبی بر ان وارد کرد کە جبران ان برای قدرت سیاسی کاری دشوار است

پروسە انتخابات درجمهوری اسلامی ایران

جمهوری اسلامی ازبدو شکل گیری با پدیدە انتخابات مواجە بود وانتخابات گزینەای نبود کە سردمداران ج.ا از روی میل ورغبت خویش یا از روی اعتقاد بە مشارکت مردم بە انتخاب ان دست زدە باشند ، انتخابات  گزینە ای بود بە مثابە میراثی از نظامهای قبل و راهکاری مورد قبول مردم و گروههای سیاسی داخل و خارج حاکمیتی کە دربدو شکل گیری، برای تقسیم قدرت کە با مشارکت هم انقلاب را بە پیروزی رساندە بودند، بود وحاکمیت را گریزی از قبول ان نبود. شاید دقیقترباشد اگر بگوئیم در ابتدا مراجعە بە ارای مردم بعنوان مشروعترین و سهلترین راه ممکن برای بدست گرفتن بدون منازعە قدرت، طریقی بود کە معتقدان بە جمهوری اسلامی  در ابتدا بە ان تن دادند ولی استمرار و تداوم ان برایشان چندان اسان و خوشایند و حتا کم مزاحمت نبودە است.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           از طرفی شناخت علل تداوم و استمرارانتخابات در نظام ولایت فقیە، و ازطرف دیگر بررسی و مطالعە ی تغییرات ماهوی کە  حکومت درقوانین مربوط بە انتخابات انجام دادە است یا با تفاسیر عجیب شورای نگهبان بە دگرگونی انها دست زدە است،  برای کسانی کە انتخابات را پاشنە اشیل حکومت ولایت فقیە میدانند از اهمیت زیادی بر خورداراست. جواب سوالاتی مانند’ چرا حاکمیت انتخابات را کە تعدادی ازمخالفان انرامضحکە میخوانند وعملن سران حکومت ازان ابراز نگرانی میکنند، جمع نمیکند. اینها همە مباحث وکلیدواژەهای هستند کە  نشان میدهند نظام علارغم میل باطنی خود مجبور بە تحمل انست.  حاکمیت برای نشان دادن مشرعیت خود بە انتخاباتی کە خود انجام و بر ان نظارت میکند، تمسک میجوید و انچە در این پروسە بیش از هرچیزی برای انها مهم است ‘نمایش مشروعیت’ و استفادە تبلیغاتی از انتخابات است. ولی بە وضوح ترس و وحشت خود را هم ازعدم پذیرش نتایج انتخابات از جانب مردم  بروزمیدهند. انها نگران خدشەدارو ترک خوردگی چهرە مردمی نظامشان هستند، کە در هر مناسک و جمعی انرا فریاد زدەاند و مردم حتا هوادارن خویش را نسبت بەان شرطی کردەاند و توان برچیدن انرا ندارند و کوشش انها برای فرمایشیتر کردن انست.                                                                                                                                                                                                                                                                                برای پی بردن بە ترس ونگرانی حاکمان از ‘انتخابات’ جالب است کە سخنان  رهبری ج.ا. ایران درکرمانشاه را مورد بررسی قرارداد. ایشان چالشهای کە ج.ا با ان مواجە بودە برمیشمارد. بە جنگ هشت سالە، عملیات مرساد، تحریمهای اقتصادی و مسئلە انتخابات اشارە میکند، از زبان خود ایت اللە خامنەای:” یکی دیگر ازچالشها- کە البتە این چالش پیچیدەتر بود- چالشهای فتنەانگیزی بود کە در فتنەای مثل هخدهم تیر ٧٨ وفتنەی سال ٨٨ با فاصلەی دە سال، اینها در تهران راه انداختند.” در ادامە ازعدم پذیرش نتایج انتخابات بعنوان چالش یاد میکند-  ” در انتخابات، دو تا مسئله از همه مهمتر است: مسئله‌ى اول، حضور مردم، شركت مردم – كه بايستى وسيع و گسترده باشد – مسئله‌ى دوم،      قانون‌گرائى در انتخابات، وفادارى به قانون، احترام به رأى مردم. اينجور نباشد كه اگر چنانچه انتخابات بر طبق نظر و ميل ما انجام گرفت، اين را ما قبول داشته باشيم؛ اگر برخلاف نظر ما بود، اگر حق را به ما دادند، آنى كه ما ميخواهيم، سر كار آمد، قانون را قبول داريم؛ اگر آنى كه ما ميخواهيم، سر كار نيامد، ميزنيم زير قانون…” پ.ن. ق

شکی نیست کە جمهوری اسلامی هرگز حآکمیتی متمرکز و برخوردارو بی نیاز ازشراکت گروهها و شبکەهای قدرت درون حاکمیت در تصمیم سازیها و تصمیم گیریها نبودە است ولی در طول استمرار و بقایش خصوصن در دوران زمامداری ایت اللە خامنەای بصورت ملایم وگاهی با گامهای سریع و در زمانی با عقب نشینیهای اجباری بطرف نوعی از حکومت کە دارای هستەی مرکزی تصمیم گیری در دفتر رهبری باشد، حرکت کردەاست . در این راه در طول حیات نظام گروههای بسیاری را ازدایرە قدرت کنار گذاشتە و در این وادی باچالشهای هم روبرو بودە است.  یکی دیگر از دلایلی کە جمهوری اسلامی بە استمرار و تداوم انتخابات تن دادە،  تقسیم سیاسی قدرت میان لایەهای تودرتوی حاکمیت بودە است.  بە علاوە وجود سازمانهای ونهادهای مدنی، روزنامەنگاران، نخبگان، فعالین خردە جنبشها ووجود بروکراتهای دارای نفوذ اندک در بافت قدرت، عناصر دیگری هستند کە جمهوری اسلامی را مجبور بە پذیرش بقا انتخابات نمودەاند.  برای اجباردر پذیرش این بقا میتوان دلایل وموارد دیگری را ذکر نمود اما دراین نوشتە مجال پرداختن بە انها نیست.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         تلاش حکومت  برای در هم شکستن اخرین مقاومتها در نهادهای انتخابی بسیارجدی است. این  نشان میدهند کە نظام جمهوری اسلامی  اعتقادی بە انتخابات ندارد هیچ، تمام تلاش و کوشش دفتر رهبری ونهادهای پرقدرت نظامی برچیدن نهادهای انتخابی و جای گزینی نهادی انتصابی یا مجلسی مصلوب الختیارو فرمانبردارهمچون مجلس خبرگان، و گرفتن و کاستن اختیارات ریاست جمهوری و تبدیل ان بە فرمانبر دفتر رهبریست. و بە تعبیر دیگرفرمانبردارکردن قانونی نهادهای انتخابی و متمرکزکردن بیشتر قدرت سیاسی و تصمیم گیر درنهادهای انتصابی، و حفظ انتخابات تنها برای نمایش مشروعیت. البتە این تلاشی بیست سالە است نە کوششی  کە دیروزو امروزاغاز شدە باشد. پاورقی (٢)

ایت اللە مصباح یزدی بعنوان تئوریسنی کە ایت اللە خامنە ای گاهی در خفا و زمانی اشکارا بە او عشق میورزد ونوشتەهایش را میستاید(٥ و ٦ و ٧)  ازخرداد سال ٦٢ روز بروزو گام بە گام بە او نزدیکتر شدە است، از منتقدان جمهوریت است و به رای گذاشتن نظام توسط ایت اللە خمینی را به معنای اعتقاد او بە جمهوریت و حاکمیت رای مردم نمیداند. او در تبیین ولایت فقیە میگوید : مردم ناصر،(کمک کنندە) ولی فقیە هستند، نە ناصب (نصب کنندە) ومشرع (مشروعیت دهندە) ی او.” از دیدگاه وی فقها در دوران غیبت نایب حجت بن حسن (مهدی موعود به اعتقاد اهل تشیع) و حاکم هستند و نتیجتاً انتخاب حاکم توسط مردم فاقد اعتبار است.” ن.قول از

شکی نیست کە این تعریف باب میل اقای خامنەای است (٣) وگرنە میبایست بە سان کسانی کە نهادهای استصوابی  را زیر سوال میبرند، مجازات میشدند. مگر نە اینست کە بعد جمهوریت نظام را زیر سوال بردە است، وایت اللە خمینی رابە عوام فریبی متهم کردەاست؟  در شرایط برعکس ، یعنی اگرکسی بعد اسلامیت نظام را زیر سوال ببرد مجازاتی بسیار سخت در انتظار اوست.  افراد بسیار خوشنامی همچون احمد زیدابادی بە خاطرنقدی بسیار ملایم  در نامەای بە رهبری متحمل مجازاتی بس طاقت فرسا شدەاند. نمونە بسیار روشن دیگرازبرنتافتن نهادهای انتخابی از جانب نهادهای انتصابی سخنان روشن و صریح ایت اللە خامنەای در مورد لزوم باز نگری درقوانین مربوط بە انتخابات ریاست جمهوری است کە واکنشهای بسیاری را بر انگیخت و حتا بعضی ناظران انرا بە نفع دمکراتیزە کردن روند جاری کشور ارزیابی کردند، بدون اینکە توجە داشتە باشند کە بیشتر ‘انتخابات ریاست جمهوری’ مایەی نگرانی است تا ‘نهاد ریاست جمهوری’.  سخنان ایت اللە خامنەای در کرمانشاە :” اگر روزی در آینده احتمالا دور، احساس شود که نظام پارلمانی برای انتخاب مسئولان قوه مجریه بهتر است هیچ اشکالی در تغییر ساز و کار  فعلی وجود ندارد.” پ.ن.قول.                                                                                                                                                                                                                                                                                                         نکاتی کە در بالا بە انها اشارە شد، دلیل این نیست کە جمهوری اسلامی عرصە انتخابات را کم اهمیت میپندارد واز ان سود نمی برد. برعکس، از طرفی ان را نقطە امنیتی و چالشی نظام ارزیابی میکند و از طرف دیگر نقطە مشروعیت زا و گردنەای کە در ان میتواند ضربات کاری و جبران ناپذیری بە اپوزسیون وارد کند. حکومت با در اختیار داشتن اهرم شورای نگهبان  بە تفاسیرمختلف وگاه در دو مدت زمان متفاوت، متضاد ازقوانین، تلاش نمودە کە روزنهای راه یابی افراد غیر خودی را تاحد ممکن کاهش دهد واز وجود انتخابات بە مثابە نقطە اتکا بهرە برد ودر نبردی کاملن نابرابربا اتخاذ تاکتیکهای کلاسیک اپوزسیون رامغلوب نماید

٣٣ سال است کە تقریبن تاکتیک جمهوری اسلامی در انتخابات بدین صورت ظهور و بروز یافتە است. قبل از انتخابات با صف کردن دشمنانی کە قصد تجاوز بە کشور،شکستن حرمت مقدسات ، تجزیە کشورو  تجاوز بە  نوامیس ملت را دارند، مردم را بسیج و بعد ازهر انتخاباتی عمومن با مانور گستردە روی تصاویرتلویزیونی وبا برجستە کردن اماروارقام شرکت کنندگان با القای این فرضیە کە کثرت شرکت کنندەگان نشانە پشتیبانانی واقعی همە انها از نظام است . (درحالی کە بسیاری از این رای دهندگان مخالفان سرسخت حاکمیتند ولی بە هردلیلی کە باشد درانتخابات شرکت کردەاند.) سعی درضعیف و کم اهمیت جلوە دادن مخالفان خود داشتە است. در واقع حاکمیت با بزرگ نمائی  کمیت شرکت کنندگان بە نوعی تلاش دارد کە کیفیت انتخابات را لاپوشانی،  یا نرمال و عادی قلمداد کند. درحالی کە  کیفیت انتخابات در حکومتهای برخوردار از دمکراسی بیشتر ازکمیت  شرکت کنندەگان اهمیت دارد. در بسیاری از کشورهای دمکرات  اتفاق می افتد کە تعداد شرکت کنندەگان در انتخابات زیر پنجاه درصد بودە  ولی این برای تشکیل حکومت انها  عدم مشروعیتی  ایجاد  نکردە است. جالب است کە  اکثر قریب بە اتفاق مخالفان گوئی این تعریف مشروعیت و این وزن کشی را از جانب حاکمیت پذیرفتەاند و اگر هم نپذیرفتەاند، بر مبنای ان تاکتیکهای اعتراضی خود را دردوران انتخابات پیش میبرند.

__________________________________________________________________________________

پاورقی

١- انتخابات ازاد ومنصفانە؛ حاكمیت در هر كشور تنها می تواند از اراده مردم آن كشور منبعث شود كه در انتخابات واقعی، آزاد، منصفانه و ادواری و مبتنی بر حق رای همگانی، مساوی و مخفی برگزار شدە باشد.  این یکی از شروطی است کە درصدوپنجاه و چهارمین جلسە ‘اتحآدیەی بین المجالس ‘ درپاریس کە جمهوری اسلامی هم عضو انست، بە تصویب رسیدەاست و بە تصویب مجالس ١١٢ کشور از جملە مجلس سورای اسلامی رسیدەاست.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  ٢- برای اثبات این مدعا کە این روندی بیست سالە است، بە دونمونە اشارە میکنم. سخنان ایت اللە خمینی (فیلـــــم١ و ٢) در اواخر حیاتش ادعای خوبی است کە نشان میدهد نظام ولایت فقیە چقدراز مجلس و ریاست جمهوری کە باهمە سخت گیریهای کە در پالایش، تصفیە و گزینش انها نشان دادەاند، نگران است. عین این سخنان بصورت نوشتە کە عین جملات را ازلینک (١) پیادە کردەام. برای پرهیز ازاتهام تغییرمفاهیم هیج اصلاحی در نگارش سخنان انجام ندادەام.  ایت اللە خمینی فیلم ١:” …اگرازیک حزب فاسد جلو بگیریند، میگن ای  شد یک حزبی، وشد رستاخیز، مامیخواهیم رستاخیزبشویم. ما یک حزب یا چند حزب راکە صحیح عمل میکنند میگذاریم عمل بکنندوباقی را همە ممنوع اعلام میکنیم. همە نوشتەجاتی کە اینها کردەاند وبرخلاف مسیراسلام و مسیرمسلمین است، ما همەاینها را ازبین خواهیم برد. باید فهموندبەاینها کەشماها دیکتاتور هستید، ما ازادی خواه بودیم و شما نگداشتید، ما ازادی دایم وشمانگذاشتید این ازادی باقی بماند. حالاکە اینطور شد مابا شما انقلابی برخورد میکنیم، هرچە میخواهندروزنامەهای خارجی بنویسند، هرچە میخواهند توابع سهیونیست وامثال اینها فریادبزنند. اینهاباید منزوی بشن،(اینها) بعدازاین هم ما گرفتاری داریم. فردا قضیەی رئیس جمهوری است، همین بساط و همین خونریزی واینها، درقضیەی مجلس شورا بدتراز این خواهد شد، خیلی بدترازاین خواهد شد. مابایدجلوی مفاسد رابگیریم، ماموظفیم ازطرف اسلام کە مصالح مسلمین راحفظ کنیم، ما همە موظفیم. این طوایف دارند ‘ ‘ چیز اسلام راازبین میبرند. بنابراین درکمال تاسف مادیگەنمیتونیم اون ازادی کەقبلن دادیم، بدیم و نمیتونیم بگذاریم این احزاب بەکار خودشون، بە فسادهای کەداشتند میکردند ومیکنند، چیزبدن”…..موضوع صحبت عوض میشود.

٣_ سال ١٣٦٨ این سخنان ایراد شدەاست_  ایت اللە خامنەای: ”بنده نزديك به چهل سال است كه جناب آقاى مصباح را مى شناسم و به ايشان به عنوان يك فقيه، فيلسوف، متفكر و صاحبنظر در مسايل اساسى اسلام ارادت قلبى دارم.”

٦_ ایت اللە خامنەای: ”این مؤسسه خوب، جامع و کامل می تواند از لحاظ تلاش پیگیر، خستگی ناپذیر، خالصانه و عالمانه الگویی برای حوزه باشد( منظورشون موسسە امام خمینی تحت مدیریت ایت اللە مصباح یزدی است)… اقای خامنەای با تجلیل از فضل و اخلاص و تقوای آیت الله مصباح یزدی وجود این کمالات را در مدیریت یک موسسه موجب افزایش برکات الهی خواندند و افزودند: خدمات و تلاشهای این مؤسسه، به شکل صحیح اطلاع رسانی شود.

٧- بعد از تلاش پابوسی اقای خامنەای بە وسیلە اقای مصباح اقای خامنەای با اشارە بە کتاب مصباح می گوید: کتاب …(مفهوم نیست برای من) تقریبن همەشو خوندم…..واقعن خیلی مفید، بالاتر از مفید…مطالبی است کە مخالفین را عصبانی میکن. کمتر وقتی دنیای اسلام این اندازە احتیاج داشتە بە حرف نو،تنیز، صحیح و اصیل…

معروف عثمانی- اوپسالا   ٠٨-٢٠١٢/٠٣                                                                                      -http://www.iran-emrooz.net/index.php?/politic/more/36038/

! دو کلمە حـــــــــــــــــرف حســـــــــــــــــــــــاب

.این یادداشت در عصر روز جمعە ١٢ اسفند ماه نوشتە شدە است
کاســە کوزە های بی خا صیتی تحـــــــــــــــریم را روسر اقای خاتمی نشکنید لطفن!

در تحـــــــــــــــــــــــــــــریم انتخابات قرار بـــــــــــــــــــــــــــود چە چیـزی روی دهــد کە با رای دادن اقای خــــــــــــــــــــــــــــاتمی ان مهم روی نداد، و همە ان بافتەها پنبە شـــــــــد!؟

اقای خاتمی خوب یا بد، یک جریان هستندو با وجود فشـــــــــارهای فراوان حاضر نشدند کە از مردم بخواهند رای دهند و رای دادن ایشان هیچ چیز را در معادلات سیاسی و حتا در شمارش رای دهندگان تغییر نمیدهد، جز انکە راههای تعامل و گفتگو را نبستند و اگر رای نمیدادند حکومت یک رای کمتر در کیسە میداشت …

….بنظر من خاتمی همان خاتمی سابق است نە ترسوتر شدە و نە عافیت طلبتر ، خصلت او تعامل و مدارا و پرهیز از تند روی است. خوب یا بد همین بودە و همین باقی می ماند

….خاتمی همان خاتمی است، اما

من نتنها عمل خاتمی را توجیە یا بقول ‘خود نویس’ ماست مالی نمیکنم و از ان دفاع هم نمیکنم بلکە نقد ایشان را بسیار مثبت هم میدانم و این گویای این نکتە مهم است کە کارنامە هرکسی هرچقدر هم محبوب باشد زیر ذرەبین قرار دارد و قرار نیست اعمال کسی پردە پوشی و ماست مالی گردد … اما لازم است کە توجە کنیم اقای خاتمی یا افرادی بسان او در چهارچوبهای تعریف شدە خویش با توجە بە امکاناتی کە از ان برخوردارهستند، بصورتی عمل میکنند کە درستی انرا تشخیص میدهند

حملات و هتاکیهای ‘خود نویس’ یا افرادی کە کینەی غیر مستدل از اقای خاتمی بدل دارند و اگر انچە را انجام داد، انجام هم نمیداد بحالشان چندان فرق نمیکرد و بنوعی دیگر گریبانش را میگرفتند، این را میتوان درک کرد، همچنانکە اقایان میر حسین موسوی و کروبی هم در شرایط گوناگون سیبل این حملات بودەاند بدون انکە رای دادە باشند
اما جای تعجب است کە قبلن طیفی مصرانە خواهان رهبری و قهرمان سازی از اقای خاتمی بودند وامروز چنان با شور و اشتیاق و پردە دری بە وی میتازند گوئی خاتمی را نە رهبر و پیشرو خود میخواستند و نە اصولن وی را برخوردار از قوە تشخیص مصلحت میدانستند… گوئی این طیف خاتمی را انگونە میخواستند عمل کند کە انان درستش میپنداشتند و این بیشتر نقش یک بــــــــــرە است تا راهبــــــــــــــــــر و مطمئنن شخصیتی مانند خاتمی انرا نخواهد پذیرفت

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

نە بە انتصابات، کوشش برای انتخابات

دراینکە انتخابات درجمهوری اسلامی نە ازاد است و نە دمکراتیک اختلافی نیست. اختلاف ما در براورد سود و زیان شرکت یاتحریم انتخابات در موقعیت کنونی با توجه به شرایط موجود و با مد نظر قرار دادن حاکمیتی که تقلب ودروغ از خصلتهای بارز ان است ، هست. و صد البته این حاکمیت لوازم لوجستیکی و تبلیغاتی بدون نقص و پول باد اورده و… فراوانی در اختیار دارد که بطور مطلق اپوزسیون یک صدم انرا نتنها دارا نیست بلکه از امکان سخن گفتن با مردم و حتی مشورت درون گروهی بصورت ازاد هم برخوردار نیستند ، ولی ما ناچاریم با احتساب چنین ملاحظاتی به تصمیم گیری و گزینش تاکتیکی که بیشترین سود ممکن را برای ما دارباشد، دست بزنیم.
درچنین موقعیتی ما میتوانیم با مشورت و اشتراک مساعی جمعی بە انتخاب یک روش خاص و کارا ودمکراتیک برسیم و درصورت عملی شدن ان دست آوردهای بسیاری خواهد داشت، یعنی گروهها وشخصیتها قبل از انتخاب روشی خاص ، با درنظر گرفتن ممکنات به تشریح گزینه های موجود و بااعتقاد به مشارکت جمعی به تصمیم گیری بپردازند وانتخابات را فرصتی برای تبادل نظر و درک و فهم تفکرات یکدیگر به امید همکاری و همگامی و رویاروی با حاکمیتی قراردهند که همه درهای مشارکت ما را ناعادلانه بسته است٫ وهم به هوادارن و همراهان خود فرصت تفکر و هم فرصت مشارکت در تصمیم گیری را به صورت دمکراتیک اعطا نمایند نه در قالب بیاننامه دستور خاصی صادر کنند.
برای انتخابات اسفند ماە سال جاری ظاهرن ما(معترضین)دو راه بیشتر پیش رو نداریم یا ”شرکت بدون چون و چرا یاتحریم”.
اما من فکر میکنم قبل از سنجش وتحلیل شرایط انتخابات٬ انتخاب گزینه «تحریم یا شرکت» یک اشتباه است وراه سومی هم وجود دارد که در ادامه به ان میپردازم.
شکاف درون حاکمیت یک امر واقعی است و گروههای درون حاکمیت بە دستجات وگروهای متفاوتی تقسیم شدە اند شاید بتوان انهارا بە سە گروه اصلی(مثلث شوم) تقسیم کرد، – دستجات نظامی ، شبهه نظامی و تندروها «جبهه پایداری» بعنوان گروهی نوظهور منسجم و داری قدرت اطلاعاتی و نظامی هستند کە بە تصاحب تعداد زیادی از کورسیهای مجلس چشم دوختە اند. – دارودسته ی دولتیان«احمدینژاد و مشایی» باتوجه به در دست داشتن قدرت اجرای، و پول فراوان از بودجە بیت المال، مدتهاست کە طرح در اختیار گرفتن مجلس را در سر میپرورانند و اعتلافی ازاصول گرایان مجلس دوروبرلاریجانی و باهنر با جامعه روحانیت باتکیه بر قدرت فرا قانونی دفتر رهبری بند وبسطهای هستند که رویاروی وجبهه بندی حساب شده ای را درعرصه قدرت پدید اورده اند و با یارگیری و برنامه ریزی دقیق برای ربودن حداکثرارا چنان ارایشی به خود گرفته اند که تصفیه های دیگری را درآینده، بسیار محتمل میکند و از طرف دیگر گروههای معترضی قرار دارند که دنبال بهانه و روزنه ای برای به چالش کشیدن حاکمیت میگردند و برای بسیار از انها اعتراض اعتراض است حال زیر چتر مشایی باشد یا درپناه سپر لاریجانی و اقمارشان که از هم اکنون در پی دلربائی از معترضان هستند و تمامی اینها برآوردی از مشکلاتی هستند که از هم اکنون زنگ خطر را برای نظام به صدا دراورده وحتی رهبر جمهوراسلامی وحشت خود را از ان پنهان نمیکند.
البته شکی نیست که گروه لاریجانی وجامعه روحانیت با توجه به در دست داشتن اهرم تایید صلاحیتها در پی ایجاد ضلع چهارمی بنام اصلاحطلبان لافتنه(خنثی) هستند تابدینوسیله ازاحتمال جذب معترضان بوسیله گروه «احمدینژاد مشایی» جلو گیری کنند,این نبرد و این بازی در صحنه قدرت بصورت بسیار جدی ادامه دارد، و اگر جبهه دمکراسی خواهان منفعلانه به یک تحریم بسنده کند شکی نیست بازنده این میدان خواهد بود و هم هزینه بسیار سنگینی بر کشور تحمیل میگردد.
از جمله اگر مصباحیا ن و اطلاعاتیها «جبهه پایداری» ارای حتی بیش از پنجاه درصد« مهم نیست تعداد شرکت کنندگان» را تصاحب کنند در صحنه داخلی از هیچ قلع و قمی ابائی نخواهند داشت و شمشیرها را از رو خواهند بست و در عرصه خارجی عملن کشور را در مقابل جامعه جهانی قرار خواهند داد واز بروز جنگ استقبال خواهند نمود.
و اگر گروه«احمدینژاد و مشائی» با استفاده از دوپینگ تقلب که در ان مهارت دارندو با توجه به قدرت مالی و اقتصادی که از ان بهره مندند، بە پیروزی برسند، برای بقا و تسلط کامل با اجرای برنامهای عوامفریبانە چون ”سە برابر کردن یارانها” در صحنە داخلی، و در بعد خارجی با شعارهای بیهودە و ضررمند در صدد خیز برداشتن و تسلط بر دولت اینده، به اجرای برنامه های روی خواهند اورد که عملن کشوررا به ورطه ی ورشکستگی سوق خواهند داد٬ البته با توجه به حساسیت گروههای مقابلشان جنگ داخلی هم دور از ذهن نیست
گروه «جامعه روحانیت و لاریجانی» با تقویت بنیادها ی ولایت فقیه عملن بدنبال اجرای منویات رهبر عظیم الشانشان در همه عرصه ها خواهند بود و باز تولید توهمات رهبری بر روح قوانین و سیاستهای فرهنگی و سیاسی و اقتصادی و فرهنگی گستردتر و فاجعه بارتر خواهد شد.

جبهه ی دمکراسی خواهان و اصلاحطلبان زمان بهره بردن از شکافهای درون حاکمیت و بهربرداری از فضای انتخاباتی برای سخن گفتن از حقایق را نباید از دست بدهند و تکخال تحریم را نباید در این مرحله و به این سادگی به زمین بزنند. گرچە حاکمیت در این شرایط از تحریم مخالفان سرشناسان استقبال میکند. واز طرف دیگر بعد از سی سال شیوە چگونگی و مقابلە و خنثی کردن تحریم را در مدت زمانی نسبتن زیاد بە خوبی اموختە است و با وعدە و وتطمیعها بخشی از تحریمیون را با مهارت بە پای صندوق میکشاند.
ازطرف دیگر در این مرحله ودر حال حاضر تعیین هرپیش شرطی به نفع هیئت حاکمه است چون با تاخیر در بررسی ان به زمان کشی روی می اورد و در بین معترضین اختلاف ایجاد میکند و بدون شک هم از نظر عملی دستاوردی نخواهد داشت، نظام در این مرحلە کە فشارانچنانی براو وارد نیست محال است کە بە دادن امتیازی مبادرت ورزد . در شرایط موجود جبهه ی دمکراسی خواهان و اصلاح طلبان بدون احتساب تایید یا رد صلاحیت نامزدها٬ برای بقای قدرتمند و تاثیر گذاری روی وقایع٬ در اولین گام لازم است به شناسائی و انتخاب افراد خوشنام و دارای پایگاه اجتماعی دست بزنند وانها را در لیستی سراسری بگنجانند و اسامی انها را بصورت رسمی یا غیر رسمی اعلام کنند و تحمیل یک انتخابات واقعی را در دستور کار قرار دهند.
در صورت قبول و اجرای چنین فرایندی احزاب، گروەها و شخصیتها با تاکید بر فرایند تغییرات دمکراتیک، انتخابات را بە عنوان یک فرصت قلمداد و معرفی میکنند و از افراد و چهرەهای دارای نفوذ وخوشنام و قابل اعتماد مردم در سراسر کشورمیخواهند کە با تشکیل گروهها ودسته جات خود را امادە تاثیر گذاری و خنثی سازی یکە تازیهای باندهای حکومت کنند و در این مرحلە هر چقدر تعداد افراد و گروههای بیشتری پا پیش بگذارند فشار حاکمیت برای کنترل انها هزینە برتر و سختتر خواهد شد(در این مرحلە احتمال بروزاعتراضات در بسیاری از نقاط وجود دارد) و در مرحلە دوم با فراخوان و دعوت از افراد برای اعتلاف و تعیین یک لیست سراسری با ایجاد گروههای کاری پیوند های منطقەای و کشوری خود را گسترش دهندو با هم آهنگی جهت ثبت نام اقدام کنند. در صورت اجرای موفقیت امیز مراحل قبل عملن نظارت استصوابی را نه کم اثر بلکه به چالش میکشند. یعنی گروەها باسازماندهی و ایجاد حلقه های دور وبر کاندیدها کە از حالا میتوان شروع شودعملن حکومت را در وضعیتی قرار میدهند که از ترس شروع اعتراضات از بکارگیری نظارت استصوابی صرف نظرخواهد کرد.در ثانی معترضان با استفادە از فضای نیمە باز انتخابات تشکیلات اسیب دیده خود را احیا و گسترش میدهند.
باید هم و غم خود را بکار بست و با آرایش صفحه بازی در پی برهم زدن توازن قوا و تحمیل خواسته ها بر حاکمیت بود و اگردر هرمرحلەای توانمان را بریدند٬ و دستگاههای سرکوب در اولین گامها سرکوبمان کردند٬ تحریم خود بە خود بە عنوان یک حق مشروع بە گزینە ی همەگیرتبدیل خواهد شد. یعنی با توجه به کنشهای حاکمیت و داشته ها و توان خود واکنش مناسب را درهر زمانی میتوانیم نشان دهیم و اگر بر اورد جبهه ای در هر مرحلەای صادق بر سود بیشتر تحریم بود, گزینه تحریم با وسعتی بسیار گستردتر و فراگیرتر در عرصه عمل و در منظر توده های مردم بدون هیچ زحمتی به سیاست همگان تبدیل میگردد.
Maarouf osmani