خلخالی” شخص یا خصلت؟”

این روزها بە حق نام آقای خلخالی کە با کشتار بیرحمانە و شقاوتهای قابل تنفر در جمهوری اسلامی اجین شدە است، بر سر زبانهاست.؛
مرور وقایع و رویدادهای تلخ بعد از پیروزی انقلاب در سال ٥٧ نشان می دهد کە ”خلخالی” قبل از آنکە یک نام باشد یک ”خصلت” بود. خصلتی همچون بیماری جنون آمیز ”مشروعیت حذف فیزیکی مخالف”. شیوەی قابل تنفری بود کە در ”نازیسیم” بە اوج، در تئوری”دیکتاتوری پرولتاریا” توجیە، در سیستم سرمایەداری جهانی پاستوریزە و در حکومتهای دینی مرسوم گشت.؛
”خلخالی” وسیلەای بود همانند گیوتن، شمشیر یا تفنگی بود کە یک خصلت و یک فرهنگ و یک سابقەی تاریخی پشت سر آن قرار داشت. این خصلت و شیوە تنها مختص حاکمیت و نیروهای پشتیبان آن نبود. نیروها و گروەهای اجتماعی رنگارنگی وجود داشتند کە این ماشین کشتار را تغذیە، یا آن را بە جلو هول می دادند و ….؛

جنایت پشت بام مدرسەی رفاە را کدام گروەها در اطلاعیەی خود محکوم نمودند، یا در عمل از تمسک بدان شیوە پرهیز کردند؟ کدام گروەها در اطلاعیەهای خود حکومت را متهم بە مماشات با عوامل ساواک می نمودند و خواهان قاطعیت در تصفیە حساب با آنها بودند؟ قتل عام ”حزب خلق مسلمان”، ”فرقان”، عواملی کە کودتاگر خواندە می شدند” و در نهایت اعدام جوانان ترکمن صحرا و کردستان بە وسیلەی ماشین خلخالی، در اطلاعیەی کدام گروەها جنایت قلمداد و محکوم شد؟ یا کدام گروەها در دوران مبارزە خود از خصلتهای خلخالی سود نبردەاند؟

”خلخالی” ویروس و بیماری است کە اکنون سرتاپای حکومت را فرا گرفتە است گرچە شیوەی عمل آن بە دلایل مختلف تفاوت کردە است.؛
سوال و پرسش اینست؛ ایا هیچ یک از گروەهای مختلف منتقد و مخالف حاکمیت، آلودە بە این ویروس نیستند یا تلاش کردەاند کە حامیان خود را در مقابل این ویروس مصون کنند؟